لزوم آموزش مهارت های زندگی برای دانش آموزان

لزوم آموزش مهارت های زندگی در کنار خواندن و نوشتن و ریاضیات و علوم و غیره احساس می شود؛ چرا که آموزش این قبیل مهارت ها، افزاینده توانایی های روانی اجتماعی و در نهایت پیشگیری از رفتارهای مخرب و آسیب زننده به فرد و اجتماع است و ارتقای سطح سلامت را به دنبال دارد. شخصی که دارای مهارت اجتماعی است ، می تواند به انتخاب و ارائه رفتارهای مناسب در زمان و وضعیت معین دست بزند ، به همین جهت آموزش مهارت های اجتماعی را نمی توان از زمینه هایی که رفتار در آن شکل می گیرد ، جدا کرد. با توجه به زمینه یابی و یافتن اولویت ها می توان مهارت های گوناگونی را برای آموزش مورد نظر قرار داد از جمله توانایی شناخت احساسات ، علل احساسات ، درک احساسات خود و دیگران ، مهارت در خودآگاهی و شناخت و کنترل خود، توانایی تصمیم گیری ، مهارت در حل مساله ، توانایی تفکر خلاق ، توانایی تفکر، فن برقراری رابطه کلامی و غیرکلامی با دیگران ، مهارت در گوش دادن ، همدلی با دیگران ، توانایی شناخت و برخورد مناسب با عواطف و هیجان ها، مهارت لازم در شکل گیری اعتماد به نفس ، روش صحیح مطالعه و غیره. برنامه آموزش مهارت های زندگی در واقع مبتنی بر نظریه یادگیری است.
در این برنامه کودکان در جریان یادگیری و آموزش فعالانه شرکت دارند و از مشارکت کامل دانش آموزان استفاده می شود. در این برنامه از شیوه های مناسب و موثر به تناسب موضوع استفاده می شود، مانند: تشکیل گروه های کوچک ، بارش ذهنی ، ایفای نقش بحث و مناظره.